เผชิญโลก...ลั้ลลา (คิขุไปมั๊ยเนี่ย)

...เรื่อง นี้ยังไม่ตั้งชื่อเรื่อง (ก็ยังคิดไม่ออกนี่นา ติดไว้ก่อนนะ)

...เอ จะเริ่มเล่ายังไงดีนะ... อ๊ะ!! คิดออกเเล้ว^^

เล่าเลยละกัน เริ่มย้อนไปตั้งเเต่ 1 ปีที่เเล้ว....

ด้วยความคิดที่ว่า...อยากโตด้วยตนเอง(เลือดวัยรุ่นเเรงมาก ทั้งๆที่่ตอนนั้นขึ้นเลขสองเเล้ว)

เค้าจึงเลือกออกมาอยู่คนเดียว พอคุณยายรู้เข้า เท่านั้นเเหละ...บ้านเเทบเเตก เล่นเอาหลานสาวคนนี้น้ำตาเล็ด

ลุ้นระทึกว่า จะได้ออกมั๊ยหนอ ขอให้ได้ออกเถอะ สาธุๆ ...เเล้วเด็กอายุ 20 ปี จะออกไปอยู่ตัวคนเดียวได้ยังไง? แถมเป็นเด็กผู้หญิงด้วยนี่นะ... จะไปรอดเหรอ

เเต่บัดนั้น เลือดวัยรุ่นเเรงมาก อยากออกม๊ั๊ก มาก ...... อยากใช้ชีวิตอิสระ (ติสอย่างเเรง) คุณพ่อเลยยื่นข้อเสนอ ไปอยู่บริษัทพ่อใหม ...คิดอยู่ 2 วัน โอเคค่ะ ตกลง อย่างน้อยคุณยายก็คงจะยอมให้หลานคนนี้ออกไปอย่างสงบ ไม่ถูกตัดหางปล่อยวัด...มั้งคะ

เเล้วในเดือนนั้นเองเค้าก็ได้เก็บข้าวเก็บของ(เก็บเเต่ของก็พอมั้ง --") ย้ายจากถิ่นฐานเดิม มาเริ่มต้นเผชิญโลก ณ เเดนอยุธยา ในบริษัทเเห่งหนึ่ง ตามข้อเสนอของคุณพ่อ

ที่นี่...ฉันมาเริ่มต้นเรื่องราว..ที่นี่ค่ะ