ความรู้สึก...นั้น

...อยากตื่นเต้น ...ทุกเช้า


         ...เหมือนเมื่อก่อน ตอนที่มีเเรงบันดาลใจอยู่เต็มเปี่ยม

ฉันอยากได้ความรู้สึกนั้นกลับมา ...ไม่ใช่ที่เป็นอยู่ตอนนี้

ใครๆ ก็บอกว่า ..เวลา.. สำคัญที่สุด เเต่ว่า...ฉันเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย

ฉันเพิ่งรู้ตัวว่า ตัวเองโลเลเเค่ใหน เคยอยากจะทุ่มเทกับฝัน...หมดใจ

เเต่พอถึงเวลาจริงๆ กลับไม่กล้าทิ้งซักอย่าง ก็...เลื่อกไม่ได้

มันเลยทำให้...เสียเวลาไปเยอะเลย ทั้งๆที่เคยคิดว่า ทำได้เเท้ๆ

มาถึงตอนนี้ ...ก็ไม่มีใครอยู่ข้างฉันซักคน ...

อดทนเท่านั้นที่ทำได้ ...


          ...มาคิดดูเเล้ว ฉันควรเด็ดขาดมากกว่านี้

..ลงมือทำมากกว่านี้  ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไง

ก็ดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทำ  ...^______________^

สู้ๆ นะ       ...ยัยขี้โม้เอ้ย...

... ต่อเนื่อง หลังจากน้ำท่วม

น้ำท่วมเเห้งจน ...จะท่วมใหม่อีกรอบเเล้ว

เเต่...ผลพวงยังไม่จบนะสิ ชาวบ้านปิดถนนเรื่องเงินช่วยเหลือน้ำท่วม

ส่วนฉันก็ ...ต้องรื้อบรรจุภัณฑ์ที่น่าสงสาร มูลค่านับเเสน มาทำการ

เช็ด ล้าง ขัด ถู เเละ...ทิ้ง(ในกรณีที่ไม่ไหวจริงๆหง่ะ)

คือว่า ฉันคิดว่า ...โบนัส.. มันอยู่ในนี้ด้วยนะสิ ToT

เพราะฉะนั้น ... งานเข้าเเล้วสู้ต่อไป ...

                                                    ...เเสนทวี